DZIEŃ.ROBOCZY, funkcja

Opis

Zwraca liczbę reprezentującą datę, którą wyznacza się poprzez odliczenie od pewnej daty początkowej określonej liczby dni roboczych w przód lub w tył. Dni robocze to wszystkie dni oprócz sobót, niedziel i świąt. Funkcja DZIEŃ.ROBOCZY jest przydatna, jeśli obliczając daty faktur, oczekiwanych dostaw i liczby przepracowanych dni, należy wykluczyć dni weekendowe i święta.

Składnia

DZIEŃ.ROBOCZY(data_początkowa;dni;[święta])

W składni funkcji DZIEŃ.ROBOCZY występują następujące argumenty:

• Data_początkowa    Argument wymagany. Data reprezentująca datę początkową.

• Dni    Argument wymagany. Liczba dni niebędących sobotą, niedzielą ani świętem poprzedzających datę początkową lub następujących po niej. Wartość dodatnia oznacza datę przyszłą, a wartość ujemna — przeszłą.

• Święta    Argument opcjonalny. Opcjonalna lista dat, które mają być wykluczone z kalendarza roboczego, na przykład świąt państwowych lub dni urlopowych. Lista może być określana albo przez zakres komórek zawierających daty, albo przez stałą tablicową zawierającą liczby kolejne reprezentujące daty.

Spostrzeżenia

• Program Microsoft Excel przechowuje daty jako liczby kolejne, aby można ich było używać w obliczeniach. Domyślnie dacie 1 stycznia 1900 r. odpowiada liczba kolejna 1, a dacie 1 stycznia 2008 r. odpowiada liczba kolejna 39448, ponieważ przypada 39448 dni po 1 stycznia 1900 r.

• Jeśli którykolwiek z argumentów nie jest prawidłową datą, funkcja DZIEŃ.ROBOCZY zwraca #VALUE! wartość błędu #ADR!.

• Jeśli start_date plus dni daje nieprawidłową datę, funkcja DZIEŃ.ROBOCZY zwraca #NUM! wartość błędu #ADR!.

• Jeśli argument dni nie jest liczbą całkowitą, jego wartość jest obcinana do liczby całkowitej.

Przykład

Skopiuj przykładowe dane z poniższej tabeli i wklej je w komórce A1 nowego arkusza programu Excel. Aby formuły wyświetlały wyniki, zaznacz je, naciśnij klawisz F2, a następnie naciśnij klawisz Enter. Jeśli to konieczne, możesz dostosować szerokości kolumn, aby wyświetlić pełne dane.