Werken met de functies ROEPEN en REGISTER

De gegevenstypen F en G

Met de gegevenstypen F en G kan een functie een tekenreeksbuffer wijzigen die door Microsoft Excel is toegewezen. Als de resulterende waarde van het type F of G is, wordt het resultaat van de functie genegeerd. In plaats daarvan zoekt Microsoft Excel in de lijst met functie-argumenten naar het eerste geschikte gegevenstype (F of G) en neemt het programma vervolgens de actieve inhoud van de toegewezen tekenreeksbuffer als de resulterende waarde. Microsoft Excel wijst 256 bytes toe aan het argument, het is dus mogelijk dat de functie een grotere tekenreeks als resultaat geeft dan de reeks die u hebt ingevoerd.

Naar boven

Het gegevenstype K

Het gegevenstype K gebruikt een pointer naar een FP-structuur van variabele grootte. U moet deze structuur als volgt definiëren in de DLL of codebron:

typedef struct _FP
{
    unsigned short int rows;
    unsigned short int columns;
    double array[1];        /* Actually, array[rows][columns] */
} FP;

De declaratie double array[1] wijst alleen opslagruimte toe aan een matrix met één element. Het aantal elementen in de werkelijke matrix is gelijk aan het aantal rijen vermenigvuldigd met het aantal kolommen.

Naar boven

Het gegevenstype O

Het gegevenstype O kan alleen als argument en niet als resulterende waarde worden gebruikt. Het geeft drie onderdelen door: een pointer voor het aantal rijen in een matrix, een pointer voor het aantal kolommen in een matrix en een pointer naar een tweedimensionale matrix bestaande uit getallen met zwevende komma.

In plaats van in een waarde te resulteren, kan een functie een matrix wijzigen die door het gegevenstype O is doorgegeven. U kunt hiertoe ">O" als het argument type_tekst opgeven. Zie 'Aanpassen op positie: functies met de instructie void' verderop in deze sectie voor meer informatie.

Het gegevenstype O is gemaakt voor directe compatibiliteit met Fortran DLL's, die als argumenten verwijzingen doorgeven.

Naar boven

Het gegevenstype P

Het gegevenstype P is een pointer naar een OPER-structuur. De OPER-structuur bevat 8 bytes met gegevens, gevolgd door een aanduiding van 2 bytes die het gegevenstype aangeeft. Met het gegevenstype P kan een DLL-functie of codebron elke gegevenstype van Microsoft Excel herkennen of als resultaat geven.

De OPER-structuur wordt als volgt gedefinieerd:

typedef struct _oper

{
    union
    {
        double num;
        unsigned char *str;
        unsigned short int bool;
        unsigned short int err;
        struct
        {
            struct _oper *lparray;
            unsigned short int rows;
            unsigned short int columns;
        } array;
    } val;
    unsigned short int type;
} OPER;

Het typeveld bevat een van deze waarden:

De laatste twee waarden kunnen alleen als argumenten worden gebruikt, niet als resulterende waarden. De waarde voor ontbrekend argument (128) wordt doorgegeven als bij het oproepen van de functie een argument wordt weggelaten. De waarde voor lege cel (256) wordt doorgegeven als bij het oproepen van de functie een verwijzing naar een lege cel wordt doorgegeven.

Naar boven

Gegevenstype R: Microsoft Excel-functies oproepen vanuit DLL-bestanden

Het gegevenstype R is een aanwijzer naar een XLOPER-structuur, een verbeterde versie van de OPER-structuur. In Microsoft Excel versie 4.0 en hoger kunt u het gegevenstype R gebruiken om DLL's en coderesources te schrijven die Microsoft Excel-functies aanroepen. Met de XLOPER-structuur kan een DLL-functie bladverwijzingen doorgeven en stroombeheer implementeren, naast het doorgeven van gegevens. Een volledige beschrijving van het R-gegevenstype en de Microsoft Excel Application Programming Interface (API) valt buiten het bereik van dit onderwerp. De Ontwikkelaarshandleiding voor Microsoft Office XP bevat gedetailleerde informatie over het gegevenstype R, de Microsoft Excel-API en vele andere technische aspecten van Microsoft Excel.

Naar boven

Vluchtige functies en herberekenen

Microsoft Excel berekent een DLL-functie (of een coderesource) meestal alleen wanneer deze wordt ingevoerd in een cel, wanneer een van de precedenten wordt gewijzigd of wanneer de cel wordt berekend tijdens een macro. Op een werkblad kunt u een DLL-functie of codebron vluchtig maken, wat betekent dat deze elke keer opnieuw wordt berekend wanneer het werkblad opnieuw wordt berekend. Als u een functie vluchtig wilt maken, voegt u een uitroepteken (!) toe als laatste teken in het argument type_text.

In Microsoft Excel voor Windows bijvoorbeeld wordt de volgende werkbladformule herberekend zodra het werkblad wordt herberekend:

ROEPEN("Kernel32","GetTickCount","J!")

Naar boven

Aanpassen op positie: functies met de instructie void

In type_tekst kunt u één cijfer n gebruiken voor de code van het typeresultaat, waarbij n een cijfer is tussen 1 en 9. Het programma zal dan de variabele op de positie wijzigen die door het n-de argument in type_tekst wordt aangewezen, in plaats van een waarde te geven. Dit wordt ook wel ' genoemd. Het n-de argument moet een verwijzingsgegevenstype zijn (C, D, E, F, G, K, L, M, N, O, P of R). De DDL-functie of codebron moet ook worden gedeclareerd met het trefwoord void in de programmeertaal C (of het trefwoord procedure in de taal Pascal).

Een DLL-functie bijvoorbeeld die als argumenten een tekenreeks met een afsluitende nulwaarde en twee pointers naar gehele getallen gebruikt, kan de tekenreeks op positie wijzigen. Gebruik "1FMM" als het argument type_tekst en declareer de functie als void.

Versies die ouder zijn dan Microsoft Excel 4.0 hebben het > teken gebruikt om het eerste argument te wijzigen. er was geen enkele manier om een ander argument te wijzigen dan het eerste. Het teken > is gelijk aan n = 1 in Microsoft Excel versie 4.0 en hoger.

Naar boven